Handige Arrie is de naam van zijn klusbedrijf. Hij werkt in de gehandicaptenzorg. In een ver verleden heeft hij de Pabo gedaan. En in Suriname heeft hij ooit in een fietsenzaak gewerkt. Misschien klinkt het alsof Arjan van der Wal niet goed kan kiezen. Toch weet hij juist heel goed wat hij wil: “Sinds 2014 werk ik als vrijwilliger met jongeren. Er is niets wat ik liever doe. Het is tijd om er mijn werk van te maken.”
‘Ik wil dit werk mijn leven lang doen’Arjan
Vertel eerst even over je klusbedrijf …
“Ik mag graag klussen. Geleerd van mijn vader en van Google! Ik ben een paar jaar geleden met dit bedrijf gestart, omdat ik in de zorg niet helemaal op mijn plek zat. Ik voelde mij zoekende en daarom ben ik het klussen ernaast gaan doen. En ik vind het leuk. Het contact met klanten en dat je van betekenis kunt zijn. Misschien ga ik hier wel mee stoppen. Net als met mijn werk in de gehandicaptenzorg. Ik wil me volledig focussen op het jongerenwerk. Maar al mijn werkervaring is niet voor niets geweest. Ik heb er veel van geleerd.”
Je werkt sinds 2014 – vrijwillig – met jongeren. Hoe word je jongerenwerker?
“In mijn kerkgemeente werd ik gevraagd of ik in de wijk Stadshagen wilde helpen met een sportweek van Athletes in Action. Ze wisten dat ik van sporten houd en sociaal ben. Dat eerste jaar beviel erg goed. De combinatie van sporten en contact met jongeren, vond ik geweldig. Ik ervoer dat er jongeren waren die het waardevol vonden dat ik er was. Natuurlijk waren er ook weleens kids die bonje zochten, maar ook dat vond ik een uitdaging. Na die sportweek stonden we elke woensdagavond op het voetbalveld. Ik kreeg met sommigen een duurzame relatie en die wilde ik niet verknallen. Het is goed en fijn om elkaar wekelijks te zien. Ik heb zes jaar jongerenwerk in deze wijk gedaan.”
Wat is het doel van het samen optrekken met die jongeren?
“Ik wil een relatie met ze opbouwen. Gewoon met ze optrekken en ze beter leren kennen. Met de hoop dat ik ze iets meegeef van mijn geloof. Niet altijd in woorden, maar misschien omdat ik iets uitstraal, waardoor ze iets van Gods liefde zien. Door mijn houding, mijn normen en waarden, taalgebruik …”
Noem eens een voorbeeld van zo’n relatie …
“Ik moet meteen denken aan drie jongens die in Stadshagen vaak op het veld te vinden waren. Regelmatig met een grote mond en met het doel om herrie te trappen. Individueel had ik leuke gesprekken met ze, maar als groep vormden ze een uitdaging. Inmiddels zijn deze ‘jochies’ opgegroeid. Een van hen werkt in de bezorgservice en soms kom ik hem op de fiets tegen. Dan stopt hij, begroet mij enthousiast en dan kletsen we even bij.”
Je bent gestopt met het jongerenwerk in Stadshagen. Hoe ben je vervolgens bij YfC terechtgekomen?
“Ik heb een jaar geen jongerenwerk gedaan. Vervolgens werd ik benaderd om in de wijk Aa-landen een sportweek mee te draaien. Ik stond er meteen voor open. Youth for Christ vind ik een mooie organisatie en ik was op dat moment zoekende in waar ik van betekenis kon zijn. Tijdens die week werd mijn hart direct verkocht en weer kon ik het niet bij een week laten. Inmiddels sta ik alweer twee jaar wekelijks op het voetbalveld. Ik wil tijd investeren in de jongeren. Zo heb ik veel contact met een 14-jarige jongen van Syrische afkomst. Een jongen met zorgen, want hij gaat bijna niet naar school. Laatst nodigde hij mij bij hem thuis uit. Het was tof om samen met hem, zijn moeder en zijn zusje te eten. Praktisch kon ik helpen door de fiets van zijn zusje te repareren. Maar door er gewoon voor die jongen te zijn, ben ik ook van betekenis.”
Arjan van der Wal (25), groeide op in Dronten en is de middelste van drie broers. Hij woont in stadshagen in Zwolle. Naast zijn werk bij YfC werkt hij als woonbegeleider in de gehandicaptenzorg. In zijn vrije tijd mag hij graag sporten – voetballen, skeeleren en wielrennen -, tijd doorbrengen met vrienden en hij houdt van reizen.
Sinds februari ben je betaald jongerenwerker geworden. Wat houdt dat in?
“Dat betekent dat ik ga leven op basis van giften en op die manier van mijn jongerenwerk een baan maak. Een spannende stap in geloof. Het verschil met het vrijwilligerswerk is het commitment. Ik doe het er niet meer even bij, het is mijn prioriteit geworden.”
Maak je deze beslissingen samen met God?
“Ja, ik bid er zeker voor. Daarnaast praat ik erover met mijn ouders en met vrienden. Als ik een bevestiging voel, dan is het goed. Soms komt die bevestiging op bijzondere momenten. Zo ontmoette ik het afgelopen jaar tijdens een reis een gelovige man. Hij leefde helemaal in de Heer en deed alles samen met de Heilige Geest. Hij zei tegen mij: ‘Als God je roept, moet je niet twijfelen maar gaan’. Ik vond die uitspraak vooral bij hem passen, maar niet bij mij. Hij was voor mijn gevoel veel geestelijker. Maar tijdens een training, die ik onlangs bij de Navigators deed, moest ik weer aan hem denken. Ik kreeg de opmerking dat mijn gepassioneerde houding niet in overeenstemming was met de zestien uur die ik wilde werken. Ik realiseerde mij dat God mij riep en dat ik niet hoefde te twijfelen. Ik mag dit werk fulltime doen.”
Dus nu heb je nog meer mensen nodig die je gaan steunen?
“Ja, zeker. Maar ik voel me al gezegend met de start die ik heb gemaakt. Bovendien sta ik achter het concept van het leven op basis van giften. Op deze manier wordt mijn werk gedragen door de mensen om mij heen. Niet alleen door geld te geven, maar ook in gebed. Uiteindelijk wil ik dit werk mijn leven lang doen. Zodat iedereen in Zwolle mij kent! In positieve zin natuurlijk … En ik hoop dat anderen in beweging komen om hetzelfde te doen. Gewoon iets betekenen voor je naasten.”
